2 πίτες μόνο ( 'Η: ένα κείμενο που δεν ήθελε να ανέβει ποτέ) *

(*αρχικός τίτλος:Λούλης και Μαρία: ένα ζευγάρι που θα συζητηθεί Η' πώς ο παπακαλιάτης ευθύνεται που παρανόμησα χθες Η' πώς έπαψα να αγωνιώ κι αγάπησα την ελληνική ΤΙΒΙ)

Ο Λούλης χαστουκίζει την συμπρωταγωνίστρια του.
"τουλάχιστον εγώ είμαι ερωτευμένος" της πετάει με ένα πλάγιο, δολοφονικό βλέμμα και αποχωρεί...
η μαρία δίπλα μου πανηγυρίζει ουρλιάζοντας:
"ΖΟΡΙΚΟ ΜΩΡΟ ΓΟΥΣΤΑΑΑΑΡΩΩΩΩΩ!"
μα πώς τις βλέπεις αυτές τις μαλακίες? την ρωτάω..δε γίνεται να δούμε τίποτα άλλο?
κάνει λες και δεν μίλησα καν, και κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου σαν ναζιάρικο γατί..
αυτό με κάνει να σταματήσω την μουρμούρα για άλλα 5-10 λεπτά.
2-3 σκηνές αργότερα, ο κρις (έτσι τον λέει η μαρία στην φανταστική σχέση τους) συνομιλεί με τον auteur σε ένα παγκάκι..φοράει γυαλιά και μιλάει βαθιά και αποφασιστικά.
"ΑΧ ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΑΕΙ ΤΟ ΓΥΑΛΙ ΑΥΤΟΟΟΟΟΟ"ωρύεται η δικιά μου δίπλα.
αποφασίζω να παραιτηθώ της προσπάθειας να αλλάξουμε κανάλι..
στρίβω ένα τσιγάρο, και μετά από 5 λεπτά αρχίζω να γελάω δυνατά σε κάθε ατάκα..
με πιάνουν λιγούρες και παραγγέλνω σουβλάκια..
η μαρία μουρμουρίζει, παχαίνεις κλπ κλπ
-μα είναι 2 πίτες μόνο... απαντάω χαμογελαστός.
ξεσπάει σε γέλια και σταματάει να μουρμουρίζει.εγώ συνεχίζω να γελάω σαν ηλίθιος...
δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά στο σήριαλ ΚΑΝΕΙΣ δεν μιλάει στον άλλο κατά πρόσωπο.. το 90% των διαλόγων γίνεται ώς εξής:
κάποιος κοιτάει έξω από ένα παράθυρο, μια παραλία, ή το χάος γενικότερα, τότε κάποιος άλλος που βρίσκεται δίπλα του και τον κοιτάει λέει κάτι βαθυστόχαστο και σοβαρό, και ο πρώτος -αυτός που έχασκε δηλαδή- γυρίζει απότομα με ύφος, σαν να άκουσε κλανιά, ή σαν να έπαθε ψύξη, ή όπως γυρίζει το κεφάλι του ο νικοπολίδης κάθε φορά που γίνεται σουτ στη περιοχή του και δεν έχει καμία ελπίδα να αποκρούσει, παρά μόνο να κοιτάξει την μπάλα και να την διατάξει τηλεπαθητικά να βγει άουτ.
καταλαβαίνετε τι εννοώ..
επίσης, το γαμάτο με την σειρά είναι τα μουσικά μοντάζ... ούτε θυμάμαι πόσα μέτρησα.
πιάνει ο φίλος σου μωρό και πρέπει να το φροντίσει? ΜΟΥΣΙΚΗ!
σε παρατάει η λεσβία φίλη σου και τρέχεις να την προλάβεις στο αεροδρόμιο? ΜΟΥΣΙΚΗ!
έρχεται η αποκάλυψη, οι δρόμοι γεμίζουν με το αίμα των άπιστων, χιλιάδες πύρινες φλόγες καταπίνουν λεωφόρους και ουρανοξύστες μετατρέποντας τους σε άμορφες μεταλλικές άψυχες μάζες, και οι δυνάμεις του καλού και του κακού αναμετρώνται σε μια υπέρτατη μάχη για το ποιος θα επικρατήσει και θα επιβάλλει την παντοδυναμία του στον κόσμο, ενώ τερατόμορφα πλάσματα ξεσκίζουν τις σάρκες των τρομαγμένων ανθρώπων που τρέχουν απεγνωσμένα να σωθούν? ΜΟΥΣΙΚΗ!
(καλά αυτό το τελευταίο μπορεί και να το ονειρεύτηκα, δεν είμαι σίγουρος ότι συνέβη στο σίριαλ.. αλλά αν συνέβαινε, ο χριστόφορος δεν θα έβαζε μουσική και σλόου μόσιον? ΝΑΙ Ή ΟΧΙ? έλα, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας...)
κι επειδή είπα για τερατόμορφα πλάσματα και θυμήθηκα το παρα5, δε θα σχολιάσω, το έκανα από το πρώτο-δεύτερο μου ποστ σε αυτό εδω το blog πριν κάτι μήνες, όποιος θέλει ας ψάξει να το βρει..
αυτά τα λίγα για σήμερα και σας φιλώ στην μούρη..

υγ: αυτός ο τζώρτζογλου άλλα ρούχα δεν έχει?