Κυριακή, Σεπτεμβρίου 10, 2006

κυριακή (στο repeat)

Ξύπνησα νωρίς. δε μπορώ να ισιώσω με τίποτα. πήγα σε ένα πάρτυ χθες βράδυ στην Ανάβυσσο και ήπια πάρα πολύ. η μαρία δεν ήρθε. έκανα αυτό το κλασσικό κόλπο που κάνουν όλοι στις σχέσεις.. όταν φαίνεται ότι καλείς την άλλη να έρθει (στην πραγματικότητα θες να πας μόνο με τους άντρες φίλους σου) και με την πρώτη ευκαιρία, καταφέρνεις να πείσεις την κοπέλα σου ότι θα πας μόνος σου και φταίει ΑΥΤΗ για αυτό.. είμαι εξπέρ σε αυτο, και το κάνω συνέχεια... για παράδειγμα:

- θα πάω σε πάρτυ απόψε..
- α ναι? ποιος το κάνει?
-ένας φίλος μου σερφάς μας κάλεσε, δε ξέρω ποιος το κάνει, θα 'ναι τίγκα στους σερφάδες..
-σερφάδες ε? χμμμμ..
-MAPIA!
-τι? (χαμογελάει πονηρά..)
-αυτό ήταν! θα πάω μόνος μου!

και πήγα.. βέβαια, μόνο χαζή δεν είναι, και μετά με δούλευε κιόλας που της το έφερα έτσι, αλλά το γυρίσαμε στην πλάκα, ζήλια δεν παίζει, οπότε γελάσαμε και κάναμε ξεχωριστα σχέδια για το βράδυ...
τέλος πάντων, πήγα, γύρισα, κοιμήθηκα και ξύπνησα διαλυμένος.. έφτιαξα ένα τσάι με γάλα (κατάλοιπο από αγγλία) και άραξα στον υπολογιστή.. μετά ξάπλωσα και συνέχισα να διαβάζω ένα βιβλίο που πήρα χθες, το: "1000 extra-ordinary objects" (taschen). καταπληκτικό βιβλίο. όταν το τελειώσω θα ανεβάσω σε ένα κειμενάκι εδώ τα αγαπημένα μου αντικείμενα.


δε χορταίνω να το χαζεύω! περιέχει παράξενα αντικείμενα από όλο τον κόσμο που ούτε μπορεί να φανταστεί κανείς! από εμφιαλωμένο νερό με γεύση "πικάντικο ψάρι" ειδικά για γάτες, μέχρι "προφυλακτικά" για τα δημόσια καρτοτηλέφωνα (για όσους σιχαίνονται να ακουμπάνε το πρόσωπο τους στο ακουστικό) και δανέζικα ζαχαρωτά που μοιάζουν -και ονομάζονται- "κουτσουλιές γλάρου"! τα πιο χαριτωμένα και περίεργα έρχονται από την Ασία γενικότερα, και τα πιο ηλίθια και άχρηστα συνήθως είναι από ΗΠΑ και Ιαπωνία...
μαγειρεύω κάτι προκάτ τορτελίνι με βούτυρο και σκόρδο, φτιάχνω καφέ και κάθομαι να γράψω επιτέλους ένα ποστ που ετοιμάζω εδώ και πολύ καιρό για το χριστουγεννιάτικο δέντρο μου.
από τα περασμένα χριστούγεννα, έχω στο σπίτι μου ένα στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο.. έχω έναν περίεργο χώρο δίπλα στο σαλόνι μου, δεν γεμίζει με τίποτα, και όταν στόλισα το δέντρο πέρσι τα χριστούγεννα, ο χώρος γέμισε και ομόρφυνε, σκέφτηκα γουατ δε φακ, και από τότε βρίσκεται στολισμένο και όμορφο στο δυαράκι μου.

τις απόκριες του κρέμασα μάσκες, το πάσχα το στόλισα με κόκκινα αυγά, και το καλοκαίρι πήγα λαϊκή, ψώνισα μαγιουδάκια και το στόλισα! στην κορυφή του, αρχικά σκεφτόμουν να βάλω τον τζιοβάνι ή τον σταλόνε, αλλά τελικά ένα βράδυ είχα πάει ψυρρή, είδα την ελεονώρα μελέτη από κοντά, και τελικά έβαλα αυτήν.. είμαι ρηχός και ναι, είναι ζώον, το ξέρω, αλλά είναι αστέρι από κοντά και δεν αλλάζω γνώμη με τίποτα!

τώρα που γύρισα από τις διακοπές, σκεφτόμουν ότι το έχω βαρεθεί και θέλω να το ξεφορτωθώ αλλά μάλλον δε θα το κάνω, για 2 λόγους:
  1. όλοι μου λένε "το'χεις τόσο καιρό στο άσχετο, και τώρα θα το πετάξεις? σε λίγο έχουμε πάλι χριστούγεννα!" και..
  2. φαντάζεστε να με δει κανένας γείτονας να το κουβαλάω σεπτεμβριάτικα να το πετάξω? θα με περάσουν για παρανοϊκό! με κοιτάνε που με κοιτάνε σαν εξωγήινο οι μπαρμπάδες, μην τους δίνω και δικαιώματα...

μέρες τώρα προσπαθώ να γράψω κάτι για το δεντράκι αλλά δε μου έβγαινε, οπότε αποφάσισα απλά να το συμπεριλάβω σήμερα εδώ, κι ας είναι λίγο άσχετο..

τέλος πάντων, η ημέρα κύλισε το ίδιο χαλαρά...το απόγευμα πήγα βόλτα ψυρρή και για καφέ στο μοναστηράκι με 2 φίλους... έχει πιάσει ψύχρα έξω και μου αρέσει.. ήταν να πάω και για ποτό αλλά νιώθω πολύ κουρασμένος. άσ'το για αύριο..

πρώτη κυριακή μόνος στο σπίτι μετά τις διακοπές.. έχω την εντύπωση ότι τέτοιες κυριακές έχω ζήσει άπειρες, και θα ζήσω κι άλλες, ίδιες κι απαράλλαχτες στο μέλλον. δε με πειράζει. που και που μου αρέσουν.

ανοίγω τα παράθυρα και το αεράκι μου φυσάει το πρόσωπο, ξεφυλλίζει σαν περίεργο παιδί τα περιοδικά μου και ανεμίζει τα πουκάμισα που έχω κρεμάσει πρόχειρα στις ντουλάπες.

καλό φθινόπωρο.

8 Comments:

Blogger Trilian said...

Αχ τι γέλιο με το δεντράκι… εγώ στο σαλόνι μου έχω έναν σκελετό hand made από μία μοτοσικλέτα και δύο λάστιχα που περιμένουν τον αδερφό μου 4 μήνες τώρα να τα πάρει να τα συναρμολογήσει με μοτέρ και να φτιάξει μια πραγματική μηχανή! Όποιος και να μπει στο σαλόνι κολλάει και εγώ τους ψαρώνω ότι είμαι πορωμένη μηχανόβια! Μεταξύ μας δεν βλέπω να μαζεύει λεφτά να το φτιάχνει σύντομα οπότε τα Χριστούγεννα το βλέπω με λαμπάκια και μπαλίτσες γιατί που λεφτά για δέντρο! Χιχι!

11:47 π.μ.  
Blogger polikarpos said...

θα σου δώσω εγώ το δέντρο μου να στολίσεις, μην ανησυχεις!
όλα καλά, αυτό με τα λάστιχα το κατάλαβα..τον ΣΚΕΛΕΤΟ που τον βρήκες? είναι από αυτούς που είχαμε στο λυκειο και τους βάζαμε τσιγαρα στο στόμα και γράφαμε πάνω το όνομα του πιο μαλάκα καθηγητή?
πλάκα πλάκα είδα έναν do-it-yourself σκελετό στο taschen αλλά ήταν από χαρτόνι και δεν μου άρεσε.. φοβερή ιδέα πάντως! εγώ θα τον είχα κάνει καλόγερο! όχι ακάκιο, εννοώ θα του κρέμαγα καπέλα, ρούχα κλπ...
καλημέρα!

12:00 μ.μ.  
Blogger tzo said...

Να μην το βγάλεις το δεντράκι τώρα πια, όντος τα Χριστούγεννα είναι κοντά!
Το βιβλίο φαίνεται ενδιαφέρον τα παγωτά του εξώφυλλου ξέρω ότι προτείνονται για τις πρωτεΐνες τους Χιχι....
Καλή βδομάδα!

3:36 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

στο σαλόνι μου έχω τον κακλαμανάκη σε σχεδόν κανονικές διαστάσεις (2D unfortunately). Για ημέρες μοναξιάς πάντως φαίνεται καλή λύση.

12:23 π.μ.  
Blogger sorry_girl said...

Αυτό με το δέντρο μου κάνει εντελώς καταθλιπτικό ρε συ Πόλυ..!

10:56 π.μ.  
Blogger polikarpos said...

ela re, ta idia mou eleges k gia tous pinakes me ta ladose pou kremasa sto mpanio! se vriskw ypervoliki... xaxaxa

1:30 μ.μ.  
Blogger marl(t) said...

πλάκα πλάκα αυτό το προφυλακτικό για τα δημόσια καρτοτηλεφώνα χρήσιμο μου φαίνεται...Βέβαια δεν χρησιμοποιώ καρτοτηλέφωνα...Και μια ερώτηση: υπάρχουν και μη-δημόσια καρτοτηλέφωνα;

4:21 μ.μ.  
Blogger Katerina said...

Πες μας αγαπημένε, εσύ που την είδες από κοντά την Ελεωνόρα, τα βυζά της είναι τόσο πλαστικά όσο φαίνονται από την τι-βι? Τό'χω πραγματικά απορία αυτό το πράγμα.

1:16 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home