Ο Λευτέρης και ο Ντιέγκο

Λόγω της καλοκαιρινής ραστώνης, σήμερα δεν θα ασχοληθώ με τα δικά μου, αλλα θα κάνω copy-paste (ως γνωστόν, τα αγαθά copies κτώνται -που λέει και ο protnet στο www.vamvax.net ) ένα κομμάτι που διάβασα στη χθεσινή Ελευθεροτυπία, σε μία από τις ελάχιστες στήλες που αγαπώ ακόμα στην συγκεκριμένη εφημερίδα, η οποία είναι και η μόνη πλέον-μαζί με το Ποντίκι- που αγοράζω σχεδόν συστηματικα.

Αφορά το χρονογράφημα του Λευτέρη Παπαδόπουλου στα Νέα, τα οποία ευτυχώς ή δυστυχώς δεν έχω αγοράσει ποτέ, (εγώ λέω ευτυχώς, ο πασόκος ο φίλος μου ο Παναγιώτης προφανώς διαφωνεί), και την συγκεκριμένη μέρα, αυτός ο μεγάλος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, σχολιάζει για έναν άλλο μεγάλο:

«Ο Μαραντόνα -τον είδα στη Βοστώνη, στον αγώνα της Εθνικής μας με την Αργεντινή, να μας πετάει ένα γκολ για πλάκα από 30 μέτρα- μέσα στην πλέμπα, στα ναρκωτικά (πολύ κακό), στην αλητεία, με τον Φιντέλ, με τον Τσε τατουάζ, με εφτά ντρίμπλες και γκολ, με άλλο γκολ που έβαλε "το χέρι του Θεού", με τους Ναπολιτάνους να γράφουν στους τοίχους των νεκροταφείων, απευθυνόμενοι στους νεκρούς: "Δεν ξέρετε τι χάνετε που δεν βλέπετε Μαραντόνα". Πώς να το κάνουμε; Είναι δέκα Δομάζοι μαζί, δέκα Σιδέρηδες, Νεστορίδηδες και Παπαϊωάννου, Λουκανίδηδες και ό,τι άλλο πεις!Γεια σου, ρε μεγάλε, Ντιέγκο Αρμάνδο!».